همه آنچه باید درباره عینک هوشمند بدانید
عینک هوشمند از جمله گجت‌های نوآورانه‌ای است که قدمت زیادی ندارد ولی طی چند سال گذشته توانسته سروصدای زیادی ایجاد کند. به زبان ساده، این نوع عینک‌ها می‌توانند تکنولوژی موجود در گوشی‌های هوشمند را به طور مستقیم به چشم و گوش ما بیاورند.
به گزارش فناوری برتر دیجیتال به نقل از دیجی کالا؛ گوگل در سال ۲۰۱۳ از اولین عینک هوشمند خود رونمایی کرد. این عینک در نهایت به شکست تجاری تبدیل شد اما از آن زمان شرکت‌های متعددی وارد این حوزه شده‌اند و مرتباً خبرهای جدیدی در مورد این گجت‌ها منتشر می‌شود. اما عینک هوشمند دقیقاً چیست و چرا ساخت آن کار چندان ساده‌ای نیست؟ در ادامه به این موضوع می‌پردازیم.
عینک هوشمند چیست؟
عینک‌های هوشمند از جمله گجت‌هایی هستند که می‌توانند کاربردهای مختلفی داشته باشند. به عنوان مثال مانند یک لایه‌ی واقعیت افزوده، قادر به نمایش اطلاعات بیشتر در میدان دید چشم کاربر هستند. برخی از آن‌ها شاید تماس تلفنی یا گوش دادن به موسیقی را امکان‌پذیر کنند اما هیچ خروجی بصری نداشته باشند.
اساساً، هدف از ساخت عینک‌های هوشمند این است که برخی عملکردهای گوشی‌های هوشمند و گجت‌های مشابه به طور مستقیم راهی سر یا صورت شما شود. برای بهره‌گیری از مشخصه‌های برخی از این عینک‌ها باید از دستان خود استفاده کنید اما برخی دیگر کاملا صدا محور هستند. این نوع عینک‌ها می‌توانند به شما اجازه دهند تا به تماس‌ها یا پیام‌ها پاسخ دهید، عکس‌ها و ویدیوها را از نقطه‌نظر خود ثبت کنید، به موسیقی گوش دهید، با اپلیکیشن‌ها تعامل داشته باشید، از ناوبری GPS استفاده کنید یا اینکه لایه‌ی واقعیت افزوده مشاهده کنید. عینک‌های هوشمند در صنایع مختلف از جمله لجستیک، بهداشت و ساخت‌وساز نیز دارای کاربردهای مهمی هستند.
عینک هوشمند از چه بخش‌هایی تشکیل شده است؟
برای اینکه عینک‌های هوشمند عملکرد مشابهی با گوشی‌های هوشمند و دیگر گجت‌های مشابه داشته باشند، باید به راحتی کنترل شوند، چندین سنسور داشته باشند و خروجی‌های صوتی و بصری ارائه کنند. در ادامه به مهم‌ترین بخش‌های عینک‌های هوشمند نگاهی می‌اندازیم.
قابلیت‌های صوتی
برخی از عینک‌های هوشمند از امکان برقراری تماس یا تماشای ویدیو پشتیبانی می‌کنند. در این میان به جای استفاده از اسپیکرها، تعدادی از این عینک‌ها با بهره‌گیری از فناوری موسوم به هدایت استخوانی، می‌توانند از طریق استخوان جمجمه صدا را به گوش داخلی منتقل کنند.
میکروفون
بیشتر عینک‌های هوشمند دارای میکروفون کوچکی هستند که می‌توانند صدای شما و صدای محیط را دریافت کنند. برای عینک‌هایی که صدا محور هستند، این مشخصه اهمیت زیادی دارد و در ضمن باید به کاربرد آن برای برقراری تماس و همچنین امکان ضبط فیلم با صدا هم اشاره کنیم.
پردازنده
مانند دیگر گجت‌های هوشمند، عینک هوشمند هم به یک پردازنده‌ی مرکزی نیاز دارد. این پردازنده معمولا در یکی از دسته‌های عینک تعبیه می‌شود و بنابراین باید اندازه‌ی بسیار کوچکی داشته باشد. برخی شرکت‌ها مانند کوالکام چیپست‌های مخصوصی را برای این نوع گجت‌ها ارائه می‌دهند.
دوربین
بسیاری از عینک‌های هوشمند به دوربین نیاز دارند. یکی از دلایل حملات گسترده به گوگل گلس این بود که دوربین موردنظر حریم خصوصی اطرافیان را زیر پا می‌گذاشت و این یک مشکل قانونی و اخلاقی مهم محسوب می‌شود. دوربین برای فیلم‌برداری و تجزیه و تحلیل محیط استفاده می‌شود تا مثلا کاربردهایی مانند نمایش یک لایه‌ی واقعیت افزوده امکان‌پذیر شود. برخی از عینک‌های هوشمند جدید فاقد دوربین هستند و معمولا قابلیت‌های صوتی ارائه می‌دهند.
نمایشگر؛ آینه‌های خمیده و هدایتگر موج
مهم‌ترین و چالش‌برانگیزترین بخش عینک هوشمند، نمایشگر آن است. برای عینک‌های هوشمند، معمولا شرکت‌ها باید از نمایشگرهای مبتنی بر هدایتگر امواج یا آینه‌های خمیده استفاده کنند.
نمایشگرهای مبتنی بر آینه‌ی خمیده تصویر را بر روی آینه‌ی موردنظر می‌اندازد. مشکل آینه‌های خمیده این است که عینک در کل ضخیم‌تر و بزرگ‌تر می‌شود و تصویر نهایی هم چندان شفاف نیست.
از طرف دیگر، شرکت‌های مختلف در حال توسعه‌ی نمایشگرهای مبتنی بر فناوری «هدایتگر موج» (Waveguide) هستند که فناوری بسیار پیشرفته‌تری محسوب می‌شود. مهم‌ترین مشکل نمایشگرهای مبتنی بر هدایتگر موج به میدان دید محدود آن‌ها برمی‌گردد. به عنوان مثال اگرچه چشم انسان از میدان دید حدودا ۲۲۰ درجه‌ای بهره می‌برد، اما نمایشگر هدایتگر موج گجت هولولنز میدان دید حدود ۳۰ تا ۵۰ درجه‌ای ارائه می‌دهد. اگرچه برخی شرکت‌ها ادعای ساخت نمایشگرهای هدایتگر موج با میدان دید بیش از ۱۰۰ درجه‌ای را مطرح کرده‌اند، اما هیچکدام از آن‌ها وارد مرحله‌ی تولید انبوه نشده‌اند.
یک مشکل دیگر هم این است که اگر سازنده بخواهد میدان دید را افزایش بدهد، باید با افزایش ضخامت نمایشگر موردنظر هم روبرو شود. یکی دیگر از چالش‌ها هم مربوط به رزولوشن نمایشگر است. یک عینک هوشمند با نمایشگر مبتنی بر رزولوشن بالا داشته باشد تا محتوای واقع‌گرایانه ارائه دهد و کاربران بتوانند انواع جزئیات را مشاهده کنند. اما ماهیت پیچیده‌ی نمایشگر عینک‌های هوشمند منجر به کاهش رزولوشن آن‌ها می‌شود.
علاوه بر این چالش‌ها، باید به مشکلاتی مانند دقت رنگ و اعوجاج دنیای واقعی هم اشاره کنیم که تمام این موارد پیچیدگی ساخت چنین نمایشگرهایی را دوچندان کرده‌اند.
عینک‌های هوشمند فعلی چه شکل و شمایلی دارند؟
در حال حاضر چندین عینک هوشمند مختلف در بازار وجود دارد. هیچکدام از آن‌ها بی‌نقص نیستند و بسیاری از آن‌ها قیمت هنگفتی دارند اما این فناوری به‌سرعت در حال پیشرفت است. در ادامه به دو نمونه از عینک‌های هوشمند موجود در بازار می‌پردازیم.
عینک هوشمند آمازون اکو فریمز قابلیت‌های واقعیت افزوده ندارد و به همین خاطر فاقد نمایشگر مخصوص است. در عوض دارای اسپیکر و میکروفون است و کاربران با استفاده از آن می‌توانند به موسیقی گوش دهند، گجت‌های هوشمند مبتنی بر دستیار هوشمند الکسا را کنترل کنند یا اینکه تماس بگیرند.
از دیگر عینک‌های هوشمند می‌توانیم به عینک‌های ساخت شرکت Vuzix اشاره کنیم که برای چشم راست از نمایشگر مبتنی بر فناوری هدایتگر موج بهره می‌برد. این عینک‌ها از دوربین ۸ مگاپیکسلی و میکروفون بهره می‌برند و کاربران با استفاده از آن قادر به ثبت عکس، اجرای برخی بازی‌ها، تماشای فیلم و دیگر کارهای این‌چنینی هستند.
عینک‌های هوشمند از زمان اولین تلاش گوگل راه پر پیچ‌وخمی را طی کرده‌اند. در حال حاضر چندین شرکت در سرتاسر جهان مشغول توسعه‌ی چنین عینک‌هایی هستند و این فناوری با سرعت بسیار زیاد در حال پیشرفت است. با توجه به اینکه نسل‌های جدید نمایشگرهای هدایتگر موج قرار است رزولوشن، میدان دید و شفافیت بسیار بهتری را ارائه کنند، آینده‌ی فناوری واقعیت افزوده هیجان‌انگیز به نظر می‌رسد.
اگرچه عینک‌های هوشمند موجود در بازار حرف زیادی برای گفتن ندارند و از طرفی قیمت بالایی دارند، اما به نظر می‌رسد تا چند سال آینده این گجت‌ها می‌توانند مورد توجه گسترده‌ای قرار بگیرند.
