در مارس 2019، ناسا مجبور شد اولین راهپیمایی فضایی تمام زنانه را به دلیل یک مشکل غیرمنتظره به تعویق بیاندازد: کمبود لباس فضایی با اندازه متوسط . این نقطه عطف پس از آن عقب انداخته شد که فضانورد آن مک‌کلین متوجه شد که نیاز به پیکربندی کوچک‌تری نسبت به برنامه اولیه دارد.
فناوری برتر دیجیتال به نقل از thenextweb؛در حالی که لباس فضایی دارای قطعات قابل تعویض بود، تعویض قطعه لازم ممکن بود تا 12 ساعت طول بکشد. به توصیه مک‌کلین ، ناسا فضاپیماها را تغییر داد تا از به تاخیر انداختن ماموریت جلوگیری شود.
این حرکت منطقی بود، اما یکنواختی لباس‌های فضایی را مورد توجه قرار داد. لباس مک‌کلین یک نسخه ارتقا یافته از کیت بود که در دهه 1970 ساخته شد، زمانی که بیشتر فضانوردان مردان بزرگ‌تری بودند.
دامنه اندازه ها امروزه به دلیل محدودیت های بودجه محدود است. این مانع دیگری برای فضانوردان زن ایجاد می کند که تنها 11 درصد از افرادی را تشکیل می دهند که وارد فضا شده اند.
علاوه بر این، تناسب خوب روی زمین ممکن است در فضا چندان خوب نباشد، زیرا گرانش میکرو می تواند شما را قد بلندتر کند.
ناسا در حال حاضر در حال توسعه لباس های فضایی برای طیف وسیع تری از اندازه های بدن است. اما آژانس همچنین در حال بررسی یک سیستم آزمایشی تری برای یافتن تناسب کامل است: یک اسکنر بدن که لباس فضایی سفارشی تولید می کند.
این مفهوم زاییده فکر بانی دانبار، پروفسور مهندسی هوافضا در دانشگاه A&M تگزاس است.
فضانورد سابق در نظر دارد از اسکن دیجیتال برای تجزیه و تحلیل فیزیک یک فضانورد استفاده کند. سپس از داده‌ها برای تولید رباتیک لباس فضایی شخصی «برای مریخ و فراتر از آن» استفاده می‌شود.
دانبار معتقد است که این سیستم می تواند به سرعت لباس های فضایی را تولید کند که برای هر یک از اعضای خدمه در هر محیط گرانشی مناسب باشد. همچنین پتانسیل تولید، اصلاح و تعمیر لباس را در طول سفر در اعماق فضا دارد.
ناسا پیشنهادی را برای برنامه مفاهیم پیشرفته نوآورانه (NIAC) انتخاب کرده است که به مفاهیم اولیه که می توانند آینده را تغییر دهند، بودجه می دهد .
فهرست جدید کمک های مالی در مجموع 5.1 میلیون دلار به 17 محقق از 9 ایالت در ایالات متحده ارائه می کند. ران ترنر، مشاور ارشد علمی NIAC ، به TNW گفت: “ما به دنبال چیزهایی هستیم که واقعاً متفاوت هستند… اگر این یک تغییر تکاملی باشد، ما چندان علاقه ای به آن نداریم .”
این جستجو ناسا را به مسیرهای غیر متعارف سوق داده است. دیگر انتخاب‌های اخیر این برنامه شامل یک “ستاره” به اندازه زمین فوتبال در فضا و یک هواپیمای بدون سرنشین بادی است که شرایط زهره را بررسی می‌کند.
مطالعات NIAC الهام‌بخش ماموریت‌های اخیر – از جمله طراحی هلیکوپتر Ingenuity Mars – بوده است، اما حتی مفاهیمی که از آزمایش خارج نمی‌شوند، می‌توانند به تحقیقات آینده کمک کنند.
اگر سیستم لباس فضایی کار کند، این پتانسیل را دارد که کیهان را به روی افراد با هر شکل و اندازه ای باز کند – که می تواند برای گردشگران فضایی مفید باشد.
ترجمه:میترا شنتیائی
