شکاف دیجیتالی و لزوم توجه بیشتر به آن
فناوری برتر دیجیتال؛ در سالهایی نه چندان دور، استفاده یا عدم استفاده از ابزارهای دیجیتال و ورود یا عدم ورود به دنیای فنآوری، یک انتخاب بود،ولی امروزه این امر یک باید است و فرقی نمی کند شما از کدام قشر از جامعه، صنف یا تحصیلاتی باشید، آنچه که مسلم است؛ ندانستن نحوه استفاده از فناوریهای نوین ارتباطی شما را گرفتار معضل بزرگی می نماید.
با توجه به نفوذ اینترنت، جامعه از حالت سنتی خود خارج و راه خود را به سمت تبدیل شدن به جامعه اطلاعاتی تغییر داده است.
نیازهای جدید موجود در جامعه اطلاعاتی باعث گردیده شکل و سطح سواد از حالت سنتی خود خارج شود و در نتیجه برخلاف تعریف ساده آن در جامعه سنتی، دیگر تنها به معنای توانایی خواندن و نوشتن نیست، بلکه مفهومی گسترده تر و هدفهای والاتری را دنبال می کند. در واقع سواد در جامعه اطلاعاتی پیش نیاز اصلی برای رشد فکری، اطلاعاتی و توانایی انجام پژوهش برای تولید دانش و فناوری های نو می باشد.
در سالهای اخیر مفهومی جدید با عنوان “شکاف دیجیتالی” شکل گرفته است که به فاصله و شکاف بین شهروندانی اشاره دارد که به فناوری های دیجیتال و اطلاعات دسترسی موثری دارند ومردمانی که دسترسی بسیار محدود یا اصلاً دسترسی ندارند. محدودیت یا عدم دسترسی شامل عدم تعادل در دسترسی فیزیکی و همچنین عدم تعادل در داشتن منابع و مهارت برای دسترسی مؤثر و مفید به فناوری و منابع موجود اطلاعاتی می باشد. شکاف دیجیتال با مفهوم شکاف دانش ارتباطی نزدیک دارد. در حقیقت دیگر دانش و اطلاعات به خودی خود ارزشمند نیستند و منجر به توسعه یک فرد یا جامعه نمی‌شوند، بلکه مهارت استفاده از فناوری و به‌کارگیری دانش در اولویت و اهمیت می باشد.
بروز شکاف دیجیتالی تاثیرات زیادی در تجارت الکترونیک، اقتصاد و آموزش دارد که حاصل این امر در نهایت عقب‌افتادگی در علوم و فناوری خواهد بود. عمیق‌تر شدن این شکاف به معنای فاصله گرفتن اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی کشورها که نتیجه آن تحمیل کالاها و تولیدات فرهنگی صاحبان تکنولوژی برای سست کردن باورها، سنت‌ها و فرهنگ‌های کشورهای در حال توسعه می باشد که پیامدش یاس و افسردگی در سطح جوامع خواهد شد.
اماکن فرهنگی و آموزشی بشدت از نبود امکانات دیجیتالی در فقر به سر می برند، این در حالی است که برنامه ریزی آموزش استفاده صحیح و کارآمد از تکنولوژی های نوین و پیشرفته بصورت یکپارچه به تمام اقشار جامعه و مخصوصا جوانان از الویت جدی برخوردار است.
سیستم های آموزشی باید به گونه ای طراحی شود که هم واحدهایی برای آموزش دنیای دیجیتال تعریف شود و هم دانش آموزان در کلاس های درس خود به صورت دائم و به مقدار کافی از ابزارهای فناوری استفاده کنند که لازمه این امر تجهیز مدارس و اماکن آموزشی با ابزارهای دیجیتال و فناوری می باشد.
